Pianka

Powoli przypominam sobie, jak się nazywam. I że po festiwalu jest życie oraz różne zobowiązania. Dlatego dzisiaj kilka słów o piance, którą otrzymałam do przetestowania na początku sierpnia.

Do cery normalnej i tłustej.

Ściślej rzecz biorąc, chodzi o piankę do mycia twarzy firmy Himalaya Herbals. Z miodlą indyjską (neem) i kurkumą. O ile wiem, co to kurkuma, o tyle miodla indyjska brzmi jak skrzyżowanie miodu z jodłą. Wystarczy jednak uruchomić odpowiednie źródła (google.com), aby dowiedzieć się, że miodla to roślina, która ma właściwości antybakteryjne, przeciwgrzybiczne i antywirusowe, a nie miód na igłach. Pokrywa się to z informacją od producenta.

Zerwałam Polską Etykietkę Razem z Folią. Piszę od Wielkich Liter, bo Mogę.

Jeśli chodzi o formę kosmetyku, to do tej pory miałam jedynie do czynienia z pianką do golenia i pianką w wannie, ewentualnie z piankami marshamallow, tutaj akurat w celach czysto spożywczych. Pianka do mycia twarzy brzmi na pewno lekko i delikatnie, czyli zachęcająco, bo przecież chcemy, żeby nasza cera pozostawała po takim myciu oczyszczona, ale nie podrażniona. Producent czyta nam w myślach i zapewnia: nie wysusza i nie powoduje nieprzyjemnego wrażenia ściągnięcia. Kupujemy?

Pianka.

Jeżeli tak, to pozbywamy się około 17 złotych, ale w zamian otrzymujemy 150 mililitrów zielonej cieczy, która po naciśnięciu (sprawnie działającej) pompki zamienia się w białą piankę o przyjemnym zapachu, rzekłabym świeżym. Pompka jest oczywiście bardzo higienicznym i wygodnym rozwiązaniem, za co duży plus się należy, tak samo zresztą jak za opakowanie wszystkiego w folię zabezpieczającą, która uniemożliwia wścibskim klientom zaspokojenie ciekawości.

Pompka, która mnie nie zawiodła.

Folia, która kurczowo trzymała się butelki.

Po ten produkt sięgałam przeważnie dwa razy dziennie, przeważnie po dwa naciśnięcia spustu rano i wieczorem, bo ilość piany po jednym naciśnięciu wydawała mi się zbyt skąpa. Kosmetyk uważam za wydajny: minął już ponad miesiąc stosowania, a ja nie zdążyłam zużyć dwóch trzecich. Na podstawie tego, co zużyłam, wyrobiłam sobie opinię. Niestety, nieco sprzeczną z zapewnieniami producenta. Owszem, pianka oczyszcza skórę, ale jeżeli nie przetrę twarzy tonikiem i nie wklepię kremu - ściągnięcie skóry murowane. Nie zauważyłam również, aby moja cera miała się lepiej przy regularnym stosowaniu pianki z miodlą. Nie ma się jednak gorzej - a to chyba także warto podkreślić.

Podwójna porcja jest ok.

Piana, która powstaje z zielonego płynu, składa się gęstej sieci maleńkich pęcherzyków i po wyciśnięciu powoli rozpuszcza się na dłoni. Gdy odwiedzałam Jeża, podebrałam jej trochę decubalowej pianki i zauważyłam, że tamta przy myciu potrafi nawet zamienić się w żel, zwłaszcza gdy twarz jest zwilżona zbyt oszczędnie. Himalaya tego nie robi. O różnicach nie będę się jednak rozpisywać, bo te kilka użyć to zdecydowanie za mało. Chociaż sama jestem bardzo ciekawa, jakie one są.

Przez pierwsze trzy tygodnie używałam równolegle pianki Himalaya i mydła Aleppo, to znaczy jedną połowę twarzy myłam mydłem, a drugą pianką, tak z ciekawości. Nie zauważyłam, by moja skóra reagowała różnie na te produkty. Poza tym nie używałam i nie polecam stosowania pianki do demakijażu, bo sobie z tym nie poradzi. Nie takie jest jej przeznaczenie. Ja najczęściej wykonywałam demakijaż przed myciem, potem oczyszczałam twarz pianką i po przetarciu twarzy tonikiem sprawdzałam, czy płatek jest czysty. Zazwyczaj był. Jeżeli nie - myłam jeszcze raz i wtedy wszystko było już w porządku.

Skład. Wyciąg z miodli wysoko na liście, zaraz po myjącym i spieniającym ALS.
Brak parabenów, ale jest BHT, którego wiele z Was się wystrzega.

Podsumowując, nie jestem oczarowana, ale rozczarowana też nie. Pianka na pewno myje, odświeża i napina, a przy tym jest bardzo wygodna w użyciu i wydajna. Niestety trochę ściąga moją skórę, więc po każdym umyciu sięgam po tonik i krem nawilżający. I chyba to najbardziej zniechęca mnie do zakupu kolejnego opakowania.

A Wy czym myjecie swoją twarz?