Inspirowane muzyką: Ścieżka nr 4

***

Pamiętajcie, proszę, że interpretowanie nie jest nauką ścisłą.

Nie oczekujcie, że tygiel moich skojarzeń jest podobny do Waszego.

Chcę Was po prostu zaprosić do swojej głowy,

chociaż wiem, że to,

co w niej znajdziecie,

również podlega interpretacji, jest interpretacją

Od początku do końca.

***

Gdy dwa dni temu zupełnie przypadkowo wetknęłam sobie pędzel do nosa, poczułam, że coś jest nie tak. Najwyraźniej wetknęłam go całkiem solidnie, bo z automatu w mózgu mi się poprzestawiało, jakieś poluzowane trybiki wreszcie zazębiły. Siedzę zatem i piszę posta. Niebywałe...

Mówią, że muzyka łagodzi obyczaje, więc jeżeli ktoś się gniewa, że wzięłam sobie i zrobiłam kolejny urlop od blogosfery, albo raczej zdążył się zezłościć, że znowu do niej wracam, no to może chociaż uda mi się go udobruchać tematyką niniejszego wpisu... 

To było tak: pod koniec ubiegłego roku niechcący wpadłam w trans pod tytułem Fragrant World (widzicie, coś jednak z tym nosem jest na rzeczy) i zanurzyłam się w Yeasayerze na kilka dobrych tygodni. Można powiedzieć, że po same uszy. Słuchałam tej płyty na okrągło, najczęściej w całości, bo chociaż niektóre piosenki uważałam za lepsze, to jednak w tych pozostałych nie słyszałam nic złego. Przy jednej z najpiękniejszych piosenek (są dwie takie na tej płycie) zmalowałam makijaż.

Glass of the Microscope z płyty Fragrant World

Zawsze wydawało mi się niesamowite, że pod mikroskopem też jest wszechświat, tylko że taki mały i nieoczywisty. Fakt, piosenka traktuje jednak o czymś innym, ale ja słyszę w niej kosmos i gwiazdy, stąd chyba te kolory w makijażu. A może wcale nie fakt? Może ona właśnie jest o tym, jak bardzo nasza olbrzymia Ziemia jest niewielka i nieistotna - dla wszechświata, dla nas...

Get the bigger picture.

A może jest o różnicy pomiędzy patrzeć i widzieć? O tym, że małe kawałki, które zbieramy, musimy jeszcze poskładać w pełen obraz i wreszcie go zobaczyć, bez względu na to, jak bardzo jest straszny.

I wish that I
Could tell you
That it's all alright

But in truth we're doomed
Consumed by all the truck fumes
That would kill you without uttering a sound

Jest w tej piosence coś przykrego, a zarazem pobudzającego. Być może to zasługa liniowego rozwoju melodii i nadbudowywania dźwięków, które tak bardzo u Yeasayera lubię. Na koniec wszystko brzmi inaczej niż na początku. Kiedy to się stało?

Przy okazji mała metamorfoza.
Słomka + Glass =... ^__^

Bazą tego makijażu jest granatowy eyeliner w żelu Catrice z limitki Out of Space. Użyłam granatowych i niebieskich cieni z paletek Sleeka (Bohemian i Curacao), granatowych matów Inglota z kolekcji Rainbow (110) oraz cieni z paletki Rimmela (o tej). Brokat, który mam na górnej powiece, to liner Glam Crystals z Collection 2000 (Hustle).

Błyszczący Hustle na granatowym tle.

Zaszpachlowałam się revlonowym Colorstayem, zaróżowiłam trójkątem z Wet'n'wild (Threesome, seria Silk Finish). Na rzęsach między innymi niebieski tusz Golden Rose, o którym więcej w poprzednim wpisie. Usta przyozdabia zdobyczna Brave z Maca, najpewniej przykryta jakimś jasnym błyszczykiem. Kilka rzeczy do poprawy, ale to już moja broszka.

Wiecheć na głowie znowu dłuższy, bo to stary makijaż jest.

Mimo wszystko jestem zadowolona z tego inspirowanego dymka i chętnie zrobiłabym go do ludzi.

Cześć, Ludzie.

No tak, przecież wypadałoby jeszcze zapodać piosenkę. Moim zdaniem jest w sam raz na późną porę, więc jeśli jeszcze tam siedzicie, posłuchajcie. Ciekawa jestem Waszych spostrzeżeń.

Mam nadzieję, że ta podróż była udana.

Dajcie znać.

(Jeżeli macie ochotę na więcej, zapraszam do zakładki Inspirowane muzyką).

Buziaki,
Słom