Jak czekałam i pachniałam w grudniu? (1)

Cierpliwie. To po pierwsze.

Mam ochotę rozliczyć się z grudnia, i to przede wszystkim z niekosmetycznego grudnia. Może ktoś poczuje się zainteresowany. Zapraszam.

Dzisiejszy odcinek będzie... hmm, kulturalny.

Słowo pisane

Tutaj skromnie. Jestem czytaczem powolnym, lubię potykać się o słowa, przystawać i przyglądać się im. Nie idę ani w ilość, ani w jakość. Po prostu sobie czytam.

W grudniu skończyłam trzy książki. Jedna była cieniutka, ale mimo to okazała się cięższa niż dwie pozostałe - obszerniejsze. To ci dopiero psikus.

A były to:

• Witolda Gombrowicza Kosmos
• Victorii Twead U mnie zawsze świeci słońce oraz Andaluzja, Olé!

Kosmos jest inny. Chyba nawet dla Gombrowicza. To ostatnia powieść tego pisarza, niektórzy twierdzą, że arcydzieło. Nie mogę podpisać się pod tą opinią, nie jestem wszechwiedząca. Ale czy "Kosmos" mi się w ogóle podobał? I tak, i nie. Momentami czułam znużenie, zwłaszcza formą, więc musiałam sobie dawkować, a wtedy było zdecydowanie więcej frajdy. Poza tym zaskoczyło mnie kilka rzeczy w samej treści. Głęboko było. I znajomo:

Czy więc (...) nikt nigdy nie zdoła oddać bełkotu rodzącej się chwili, jak to jest, że, urodzeni z chaosu, nie możemy nigdy z nim się zetknąć, zaledwie spojrzymy, a już pod naszym spojrzeniem rodzi się porządek... i kształt.

Victoria Twead zaskoczyła mnie natomiast niezwykle przyjemną i lekką lekturą o Hiszpanii. Dwóch emerytowanych Anglików opuszcza ojczyznę, chcąc skosztować, jak smakuje życie w maleńkiej mieścinie na południu Europy. Te dwie książki pożyczyłam od znajomego małżeństwa, które ma podobne plany na przyszłość. Szczerze mówiąc, nie bardzo mi się paliło do czytania, ale kiedy zaczęłam, to już poszło. Bardzo dużo zabawnych momentów, dużo zwierząt, wyjątkowych ludzi i zwyczajów. Zresztą uważam, że tytuł polskiej wersji jest mało fortunny. Książka serwuje dużą porcję humoru, zwykle sytuacyjnego, i angielski świetnie to zapowiada: Chickens, Mules and Two Old Fools. Owszem, U mnie zawsze świeci słońce sugeruje dużo radości, ale chwila, gdzie to mrugnięcie okiem?

Książki oczywiście oparte na faktach, wypełnione przepisami kulinarnymi. Podobno dobrymi, są tacy, co sprawdzali.

Aha, z pierwszej części pochodził poruszający cytat o kąpieli. Caroline i Nicholas tak skrupulatnie oszczędzali wodę, ponieważ nauczyła ich tego praca w Afryce. Ale spokojnie, jeśli kogoś rażą takie przyzwyczajenia, spieszę wyjaśnić, że Caroline i Nicholas nie są głównymi bohaterami.

Druga część podobała mi się nawet bardziej. Przez zbieg okoliczności. Sporo w niej było o zwyczajach bożonarodzeniowych i noworocznych, a ja zaczęłam ją czytać... w Boże Narodzenie.

Obraz ruchomy

W grudniu obejrzałam, żeby nie skłamać... aż jeden film! Była to Gra dla dwojga (Duplicity) z Julią Roberts i Clive'em Owenem. Akurat leciała w telewizji w Boże Narodzenie i jakoś tak zostałam z Rodzicielką przed odbiornikiem. Zagmatwany film, trzeba się skupić. Po obejrzeniu przeczytałam streszczenie w internecie, żeby sprawdzić, czy wszystko dobrze zrozumiałam. Na szczęście tak. Brawa dla tej pani!

Seriale? Ponieważ od czasu do czasu przebywam w gronie moich kochanych miłośniczek Pamiętników wampirów (cmok, cmok, cmok dla Dziewuszek), postanowiłam, że sobie obejrzę, żeby wiedzieć, o co tyle hałasu. Pierwszy sezon zaliczyłam już kilka miesięcy temu i dopiero w grudniu nabrałam ochoty, by napocząć drugi. Muszę przyznać, że okazał się znacznie lepszy od pierwszego. Mniej ckliwych do porzygu momentów, więcej akcji, bohaterowie ewoluują. Super. No i nareszcie pojawił się jakiś interesujący mężczyzna w tym serialu.

Youtube. Przykro mi, ale okazało się, że mam słabość do Włodka Markowicza i Karola Paciorka razem wziętych. Zabieram ich ze sobą do wanny i do łóżka. Panowie pewnie by się ucieszyli.

Lekko Stronniczy

Dźwięk

W moim H&M oprócz fajnych lakierów miewają też fajną muzykę. Gdy siłowałam się z ciasno upchanymi wieszakami, walcząc o to, by wykorzystać kupon z Glamour, z głośników poleciał świetny kawałek. W mig poznałam zespół z gatunku charakterystycznych i dotarło do mnie, że zupełnie zapomniałam o jego ostatniej płycie. Jak mogłaś, Słomko?! Postanowiłam nadrobić zaległości. W ten sposób po raz drugi w tym roku przepadłam dla Yeasayera. Czy są tu jakieś fanki? Tak, wiem, że są. Pozdrawiam jedną taką Malowaną.

Dlaczego kocham tę muzykę? Bo jest wielowarstwowa, multidźwiękowa i powykręcana w wielu kierunkach. Chwytliwa. Słyszę w niej Depeche Mode, Hot Chip, The XX - wszystko to, co lubię. Każda piosenka na  Fragrant World jest inna, żadnego powielania schematów, żadnej nudy. Szanuję chłopaków za to, że wciąż się rozwijają i eksperymentują. Że potrafią napisać jedną linijkę tekstu, która jest tak bardzo, bardzo prawdziwa i moja. No i Anand Wilder z długimi włosami jest seksualny.

Ciąg dalszy nastąpi...