Sleekomania: Curaçao

Specjalnie dla Was mój lingwistyczny snobizm materializuje się w postaci ogonka zawartego w tytule.

Fą! Fą!

Ale niech Was pozory nie zwodzą. Snobizm zaczyna się i kończy na języku, bo już na (w?) oczach znów mam szaleństwo.

No nie wiem, nie wiem...

Namachałam się przy tym makijażu, i to zdrowo. Zachciało się matów, więc taka kolej rzeczy. Zwłaszcza że sleekowe maty nie są w moim odczuciu zbyt wdzięcznym materiałem do pracy. Nie zawsze, ale przeważnie. Przy rozcieraniu lubią znikać ze skóry, więc należy dokładać, trzeć i znów dokładać. Pac, smyr, pac, smyr (prawie jak murarz). Czyli można? Ano można.

Dzollsi, wybacz, karpik czasami się chowa :(

Przedwczorajsza pogoda była w kratkę, więc nie dziwota, że jedne zdjęcia wyszły bardziej żółte od drugich.

Dzolls, ja w dół patrzę!

Mogłabym napisać, że to jest makijaż na letnią, najlepiej plażową imprezę, ale powiedzmy sobie szczerze: komu się chce w upale brykać po plaży z takim wielowarstwowym maziajem na oczach? Oprócz mnie.

Z drugiej strony...

No już dobrze, wiem, że trochę Was jest. W takim razie: 

to jest makijaż na letnią, najlepiej plażową imprezę.

Zmalujecie go cieniami z paletki Curaçao (psst, matowy fiolet jest genialny!):

Ja na linię wodną dołożyłam jeszcze zieloną kredkę Kajal Designer 100 Tropical Green (Catrice). Jakieś półtora miesiąca temu w Naturze była wyprzedaż i dorzucali do zakupów. Nie jest zbyt intensywna, ale wystarczy.

Wszystkim zdegustowanym, którzy życzyliby sobie czegoś bardziej noszalnego, obiecuję poprawę. Zapraszam na kolejny sleekowy wpis. Będzie delikatniej. Ale nadal matowo.

***

*Klik*